در آن جا (به خصوص بابِلیها)، گاه شماری «خورشیدی ـ قمری» رایج بود. هر سال 12 ماه قمری 30 یا 29 روزه داشت.
از آن جایی که سال قمری 354 شبانه روز و سال خورشیدی 365 و یک چهارم شبانه روز است، برای رفع این اختالف، هر سه سال، یک ماه به سال می افزودند.
مصریان گاه شماری خورشیدی دقیق و منظمی داشتند. آنان سال را 365 و یک چهارم شبانه روز محاسبه میکردند.
در گاه شماری مصری، هر سال، به 12 ماه 30 روزه تقسیم می شد و پنج روز اضافی، به آخر ماه دوازدهم افزوده می گردید. (مثل تقویم ساسانی و رومی(
آن ها برای محاسبه 1/4 شبانه روز اضافی، هر چهار سال، یک روز به سال می افزودند (کبیسه می گرفتند.) (رومیان برای تنظیم تقویمشان از تقویم مصری تقلید نمودند.)
در سال 46 ق.م. امپراتور روم (ژولیوس سزار) دستور داد گاه شماری رومی براساس گاه شماری مصری (خورشیدی) اصلاح شود. بعدها (525 م) تولّد حضرت مسیح به عنوان مبدأ گاه شماری رومیان تعیین شد. پاپ گِرگُوار سیزدهم گاه شماری مسیحیان را اصلاح کرد.
حدود 1000 سال بعد، پاپ گِرگُوار سیزدهم به کمک منجّمان بار دیگر گاه شماری مسیحیان (=میلادی) را اصلاح کرد.
تقویم بیشتر کشورهای اسلامی است. بر پایه گردش ماه به دور زمین تنظیم شده است و مبدأ آن، اوّلِ محّرمِ سالی است که پیامبر(ص) از مکه به مدینه هجرت نمودند.
گاه شماری هجری خورشیدی: فروردین، اردیبهشت، ...
گاه شماری هجری قمری: محرّم، صفر، ...
گاه شماری میلادی: ژانویه ، فوریه، ...